Zaprowadzę Cię za rękę,do krainy szczęśliwości,tam gdzie nikt nie czuje bólu,gdzie na ustach uśmiech gości….Tam gdzie wszyscy młodzi , piękni,gdzie choroba nie dotyka,zaprowadzę Cię tam jutro,lecz o drogę mnie nie pytaj….. Przyjaźń będzie nam biletem,radość kluczem do drzwi wszystkich,a wspomnienia te najlepsze spakujemy do walizki…. Czy można siebie zrozumieć?tak do głębi, do dna ją nadal tego nie umiem,chociaż tak dobrze siebie znam. Czego chcę od życia niby wiem i podążam do celu swoją drogą,a wątpliwości więcej z każdym dniem i odpowiedzi znaleźć wciąż nie mogę.Dlaczego życie jest takie trudne tak wielu zadaniom trzeba sprostać,a wysiłki nasze często tak próżne i nie możemy wszystkiego dostać.Może za dużo chcemy od losu zbyt wiele oczekujemy i pragniemy chcielibyśmy wszystko po prostu dając w zamian tak niewiele.Skąd te rozczarowania nasze dlaczego tak często wątpimy może te nasze problemy są błahe dlaczego rozwiązać ich nie potrafimy.Gdzie znaleźć rozwiązanie pytań mamy wciąż niemało i trudno odpowiedzieć na nie, choćby wiedzę posiąść całą.Nie pozostaje nam nic innego jak kolejną podjąć znowu próbę i dalej szukać chociażby dlatego,by lepiej siebie i życie zrozumieć.
Ucieczka w marzenia 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.